ဝါရီရူမင္းဆက္ေခၚ မုတၱမျမိဳ႕၏မင္းဆက္ စတင္တည္ေထာင္သူ ဝါရီရူမင္းသည္ ဆင္းရဲ သားဘဝမွ ႀကံရည္၊ဉာဏ္ရည္နွင့္ ဝီရိယေၾကာင့္ အထြတ္အထိပ္မင္းအျဖစ္သို႕
ေရာက္လာေသာ မြန္ဘုရင္ျဖစ္သည္။ ဤမင္းသည္ ေအာက္ျမန္မာနိုင္ငံရိွ မြန္ေဒသ အားလံုးကို စိုးပိုင္ခဲ့ေလသည္။ ပုဂံတြင္ နရသီဟပေတ့ တရုတ္ေျပးမင္းနွင့္ သားေတာ္ အငယ္ ေက်ာ္စြာတို႕အုပ္စိုးခိ်န္၌ ေအာက္ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဝါရီရူမင္း အုပ္စိုးလ်က္ရိွ သည္။ ငယ္မည္မွာ မဂဒူးျဖစ္သည္။ ယိုးဒယားရာဇဝင္၌ မိုဂဒိုဟုေတြ့ရသည္။
မဂဒူးက ယခု သထံုနယ္ရိွ ေရွးအေခၚ တေကာ့ဝန္ သို့မဟုတ္ ဝန္ျမိဳ႕ဟုေခၚေသာ ဒံုဝန္းရြာ ဇာတိျဖစ္သည္။ အဖျဖစ္သူမွာ မြန္ရွမ္းအနြယ္ျဖစ္၍ ကြမ္းကုန္သည္ သံုးကိ်ပ္ နွစ္ေယာက္တြင္ အႀကီးအမႉးျဖစ္၏။ မဂဒူးတြင္ ညီ မဂဒါ၊ နွမ နွင္းဥရြန္ဟူ ၍ရိွသည္။
မဂဒူး အသက္ ၂ဝ တိုင္လွ်င္ အဖကိုယ္စား ကြမ္းေရာင္းရန္ ငယ္သား သံုးကိ်ပ္ နွစ္ေယာက္ နွင့္ ယိုးဒယား ဇင္းမယ္ဘက္ရိွ ေသာကၠတဲသို႕ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုသို႕ သြားစဥ္လမ္း၌ ငယ္သားတစ္ေယာက္ မက်န္းမာသျဖင့္ ထိုသူ၏ဝန္ကို မဂဒူး ကိုယ္ တိုင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရာ ထမ္းပိုးကိုမိုးႀကိဳးပစ္ေလ၍ ထမ္းပိုးနွစ္ပိုင္းႀကိဳးေလ၏၊ထိုမိုးႀကိဳး ပစ္ေသာ လွ်ပ္စစ္ေရာင္တြင္ ေရြျပသာဒ္သဏၭန္တစ္ခုကို ထင္ထင္ရွား ရွား ေတြ႕ျမင္ လိုက္ရသည္။ ထိုသို့ ေတြ႕ျမင္လိုက္သည္ကို နိမိတ္ေကာင္း လွသည္ဟု ထိုအရပ္ရိွ နိမိတ္ဖတ္ေကာင္းသူ ေစာမြန္ထြတ္ လူထြက္ႀကီးထံသြား ၍ေမးျမန္းရာ သင္၏ နိမိတ္ ႀကီးလွသည္။ အရပ္နွင့္အမွ် ေငြပံု၍ပူေဇာ္မွ ေဟာမည္ ဆိုေသာေႀကာင့္ မဂဒူးလည္း ဝါးကို ကိုယ္နွင့္အမွ် ျဖတ္၍ေထာင္လ်က္ ေငြတစ္က်ပ္ တင္ကာ ပူေဇာ္ေလသည္။ ဤသည္ကိုျမင္ေသာ ေစာမြန္ထြတ္က သင္သည္ ပါရမီ လည္းႀကီး၊ ဉာဏ္လည္းႀကီး သည္။ ဤနွစ္ပင္ မင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ယေန႕ကစ၍ ကုန္ မသြယ္နွင့္ေတာ့။ မင္းတြင္ ခစားေလ ဟု ေဟာေလ၏။
မဂဒူးလည္း ကြမ္းမ်ားကိုေရာင္းခ်၍ ငယ္သားတို႕အား ျပန္လႊတ္ ျပီးလွ်င္ ကိုယ္တိုင္ မူ ေသာကၠတဲမင္း၏ ဆင္ျဖဴဦးစီးထံ၌ ဝင္ေရာက္ခစား ေလ၏။ ဆင္ဦးစီးထံ၌ ခစားစဥ္ ထၾကြေသာ လံုလဝီရိယျဖင့္ ေန႕ညဉ့္မဟူ ဆင္စာေကြ်းျခင္း၊ ဆင္ေခ်း အမိွုက္မ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းျခင္း စသည္ တို႕ကို ေကာင္းစြာျပဳစု၏။ တင္းကုပ္မွာလည္း မဂဒူး
ေရာက္သည့္ေန႕မွစ၍ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္သျဖင့္ ဦးစီလည္း ဝမ္းထြက္သားကဲ့ သို႔
ေမတၱာထားေလသည္။ တစ္ေန့တြင္ ေသာကၠတဲမင္း ဆင္ၾကည့္လာေသာအခါ သန္႕ျပန္႕က်စ္ လ်စ္စြာေတြ႕၍ ေမးေတာ္မူလွ်င္ မဂဒူးအေၾကာင္းကိုသိ၍ သနားၾကင္ နာေတာ္ မူေလသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆင္ၾကည့္ရန္ လာျပန္ေသာအခါ မင္းႀကီး သည္ ခံတြင္းေဆးေတာ္မူရာ ေျမ၌ျမုပ္ေနေသာ ေၾကြငယ္ တစ္လံုး ေရက်သည့္ေနရာ ၌ ေပၚလာသျဖင့္ မဂဒူးအားေခၚ၍ ညႊန္ျပေတာ္မူလဏၭင္ မဂဒူးလည္း ေကာက္ယူေလ သည္။
မဂဒူးလည္း ေၾကြေစ့ကိုၾကည့္၍ ဤသို႕စဥ္စား၏။ မင္းႀကီးသည္ ငါ၏ လုပ္ရည္ ကိုင္ ရည္ ႀကံရည္ကို စမ္းသပ္လို၍ ဤေၾကြေစ့ကိုေပးသည္။ ဤေၾကြေစ့ျဖင့္ အက်ဳိးစီးပြား တစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မည္ဟု စိတ္ကူးကာ ေျကြေစ့ျဖင့္ ဟင္းနုႏြယ္ေစ့ ဝယ္
ေလသည္။ ဟင္းနုႏြယ္ေစ့ရွင္က 'မင္း၏ေၾကြေစ့သည္ မျဖစ္ေလာက္၊ မင္းလိုခ်င္က မင္းလက္ညဳိးတြင္ တင္သေလာက္ယူေလာ့' ဟုဆိုေလေသာ္ မဂဒူးလည္း လက္တြင္ တံေတြးဆြတ္၍ လက္ညွိးနွင့္ထိုးယူရာ ဟင္းနုႏြယ္ေစ့မ်ား ပါလာေလသည္။ ထိုအေစ့ မ်ားကို ဆင္တင္းကုပ္ေဘးတြင္ ဂရုတစ္စိုက္ စိုက္ပ်ဳိးလိုက္ေသာအခါ အပင္မ်ား ထြား ႀကိဳင္းရွင္သန္လာေလသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေသာကၠတဲမင္း ထြက္လာျပန္ေသာ အခါ မဂဒူးလည္း ထြားႀကိဳင္းေသာ အပင္တို႕ကို နုတ္၍ဆက္၏။ ေမးေတာ္မူေသာအခါ အလံုးစံု ျပန္၍ေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီး သေဘာက်၍ ဆင္ကဲထံမွ ေတာင္းယူခဲ့လ်က္ ထိုဟင္းကို ကိုယ္တိုင္ခ်က္၍ ဆက္ေစ၏။
ဟင္းနုႏြယ္ဟင္း အလြန္အရသာရိွသျဖင့္ ထိုေန႕မွစ၍ စားေတာ္ ဖက္ဆိုင္ရာ၌ အႀကီး အမႉးခန္႕ေလသည္။ ေန႕ညဥ့္မျပတ္ လံု႕လျဖင့္ ေဆာ္ဖန္ၾကည့္ရႈ အလုပ္ေကာင္း သျဖင့္ မၾကာမီ ဝင္းမွဴးအရာကိုရေလသည္။ထို ဝင္းမွဴးအရာ၌ အစီအမံ အေဆာင္အ ရြက္ အရည္အခ်င္း ထူးလွေသာေၾကာင့္ 'ေစာဋိဍံရည္' ဟူေသာအမည္ကို သနားေတာ္ မူသည္။ 'ေစာလီလပ္ရဲွ' ဟုလည္း အခ်ဳိ႕ရာဇဝင္တို႕၌ ဆိုၾကသည္။
ယိုးဒယားရာဇဝင္၌မူ 'ေက်ာက္ဖရူအာ' ဟုေတြ႕ရသည္။ ဤသို႕လွ်င္ ဝင္းမွဴးအရာျဖင့္ အထဲဝင္ အျပင္ထြက္ မင္းခမ္းမင္းနား ရိွသေရႊ႕ကို ျပင္ဆင္သုတ္သင္၍ အကြ်မ္းတ ဝင္ျဖစ္ရာတြင္ ေသာကၠတဲမင္းသမီး မည္းနွင္းသြယ္ဒါနွင့္ ခ်စ္ကြ်မ္းဝင္ေလ၏။ ယင္း
ေသာအခါ ေသာကၠတဲေက်းလက္မ်ား၌ ကုလားဇဝါတို့ အေျမာက္အျမား စစ္ျပဳလာ
ေသာေၾကာင့္ မင္းႀကီးခီ်ေတာ္မူရာ မဂဒူးအား ျမိဳ႕ေစာင့္ထားခဲ့၏။ ေန႕ရက္မ်ားမၾကာမီ မဂဒူးနွင့္ သမီးေတာ္ ရည္ငံေနၾကေၾကာင္းကို မႉးမတ္မ်ားသိသျဖင့္ ဘုရင့္ထံ စာေပစီ ကံုးေလွ်ာက္ထားေၾကာင္း မဂဒူးၾကားသိရာ မင္းသမီးကို ဆင္နွင့္တင္၍ ဒျပိဳင္ပတ္ဝ လမ္းျဖင့္ ဇာတိဒံုဝန္းသို႕ ခိုးေျပးေလသည္။ မဂဒူးနွင့္ စိတ္တူ သေဘာတူျဖစ္ေသာ ဒိုင္းကိုင္ ၇ဝ နွင့္ ရွမ္းသူရဲ ၂ဝဝ ေက်ာ္လည္းပါလာေလသည္။ ဒံုဝန္းသို႕ေရာက္လွ်င္ ထိုအရပ္ကို ျမိဳ႕တည္လ်က္ မင္းျပဳေနသည္။
မဂဒူးလည္း ျမန္မာမင္း၏ လက္ေအာက္ခံ မုတၱမကိုစားရေသာ အလိမၼာအမတ္နွင့္ မိတ္ဖဲြ႕ရေသာ္ အရွည္အက်ဳိးရိွမည္ကိုျမင္မိ၍ မိမိနွမနွင္းဥရြန္ကိုေပး၍ မိတ္ဖဲြ႕၏။ ထို သို႕အနူးအညြတ္ မိတ္ဖဲြ႕သည္ကိုပင္ အလိမၼာအမတ္အေကာက္ၾကံ၍ စားဖြယ္
ေသာက္ဖြယ္တို႕၌ အဆိပ္ခတ္ထားေၾကာင္း သိသျဖင့္ အလိမၼာအမတ္ကို လုပ္ႀကံ
ကာ မုတၱမျမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ေလသည္။ သကၠရာဇ္ ၆၄၃ ခုနွစ္တြင္ မုတၱမကို ရ၍ ေနာက္ မၾကာမီ ေအာက္ျမန္မာတစ္နိုင္လံုးကိုရသည္။
မဂဒူး၏ သတင္းကို ေသာကၠတဲမင္းႀကီး ၾကားသိေလလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူက သား မက္ေတာ္အေပၚ၌ အမ်က္ေတာ္ေျပျပီးေသာ္ မင္း ေျမက္တန္ဆာငါးပါး ပို႕ေပး သည္။ မိုးေပၚက်မင္းဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ဝါရီရူဟူေသာ ဘဲြ႕ကိုလည္းခံေစသည္။ ၆၄၉ ခုနွစ္ တြင္ အေလာင္းစည္သူမင္း တည္ခဲ့သည့္ မုတၱမျမိဳ႕ေဟာင္း ေတာင္ဘက္တြင္သုတု
သင္ ရွင္းလင္းျပီးေနာက္ ထီးသစ္နန္းသစ္တည္၍ နန္းစိုက္သည္။ မင္းျပဳ၍ သံုးနွစ္ တိုင္ လွ်င္ ျပည္သူတို့ နွလံုးခ်မ္းသာေအာင္ ဓမၼသတ္တစ္ေစာင္ စီရင္ေစသည္။ ယခု တိုင္ ယင္းဓမၼသတ္ကို ဝါရီရူဓမၼသတ္ ဟုေခၚတြင္သည္။
သကၠရာဇ္ ၆၅၆ ခုနွစ္တြင္ ေသာကၠတဲျမို့မွ ဆင္ျဖူေတာ္ ေရာက္လာေလည္။ ဆင္ျဖဴ
ေတာ္ေရာက္၍ မၾကာမီပင္ၿမိဳ႕ႀကီး က်ည္းကုလားဇဝါ၊ ဇဝိန္တေရာတို့က ဗိုလ္ပါ ဆင္ မင္းအမ်ားတို႕နွင့္ မုတၱမျမိဳ႕ကို ဝန္းရံလာသည္။
အခ်ဳိ႕ရာဇဝင္တို႕၌ကားတစ္ျပည္
ေထာင္ ေငါေဒါမင္းတို႕စစ္ခီ်လာသည္ဟုဆို၏။ အခ်ဳိ႕မူ ျမင္စိုင္းရွမ္းမင္းညီေနာင္တို႕ စစ္ခီ် လာသည္ဟုဆိုသည္။ ယင္းသို့ စစ္ခီ်လာသည္ကို ဆင္ျဖဴေတာ္၏ အိပ္မက္ေပး ခ်က္အရ ပိဋကတ္သံုးပံု ဂႏၴဓူရ၊ ဝိပႆနာဓူရ က်င့္ေဆာင္ေသာ ရဟန္းတို႕အား မ႑ပ္၌ ပင့္ဖိတ္၍ အေမႊးေရ၊ ပန္းမန္ထည့္ထားသည့္ ေရႊအင္ကို ရဟန္းတို႕ေရွ႕၌ခ်ကာ ပရိတ္ ရြတ္ေလသည္။
ဆင္ျဖဴေတာ္ကို ျမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရိွ ေတာင္ထိပ္၌ထား၍ ေရႊအင္ထဲမွ ပရိတ္ေရကို စစ္
ေလးမ်က္နွာသို႕ရတနာဆင္ျဖဴအား ပက္ဖ်န္းခိုင္းရာ ရန္သူအမ်ား ကိုးကြယ္ရာ မရၿပိဳ ပ်က္ရေလသည္။ ဤသို႕စစ္သည္ဗိုလ္ပါ အေျမာက္အျမား ပ်က္စီးေၾကာင္းကို ျမင္ လွ်င္ ငါ၏အသက္ရွည္ေလသမွ်ကို သူ႕ၿမိဳ႕သူ့ေက်းကိုလည္း အလိုမရိွ၊ ငါ့ျမိဳ႕ငါ့ျပည္ ကို လည္း သူတို႕အလိုမရိွပါေစနွင့္ဟူ၍ ရတနာသံုးပါး ပိဋကတ္သံုးပံု သာသနာေတာ္
ေစာင့္ နတ္တို႕အား တိုင္တည္၍ မင္းျပဳေလသည္။
ပဲခူးတြင္ မင္းျပဳေနေသာ တရဖ်ားအမည္ခံ ပဲခူးစားငပမြန္နွင့္ ဝါရီရူမင္းသည္ အခ်င္းခ်င္း သမီးေပး၍ မဟာမိတ္ျပဳၾကေလသည္။ ပုဂံ နာရသီဟပေတ့မင္း လက္ထက္ ရာဇ သႀကၤန္တို႔ ပဲခူး ဟံသာဝတီကို တိုက္လာသည္နွင့္ တရဖ်ားနွင့္ ဝါရီရူတို႕ေပါင္း၍ တိုက္ရာ ရာဇသႀကၤန္တို႕ဆုတ္ခြာရသည္။
ေနာက္ဆက္၍ တိုက္ခိုက္ရာ မြန္တစ္
ျပည္လံုးကိုရသည္။ တရဖ်ားက မသင့္မတင့္ႀကံသည္ကို တရဖ်ား၏ မိဖုရား ဝါရီရူ ၏သမီးေတာ္ ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္သိရာ တရဖ်ားအားကြပ္မ်က္လ်က္ ပဲခူးတြင္ ျမိဳ႕စား ခန္႕၍ မုတၱမမွေနျပီးလွ်င္ ရာမညတိုင္းတစ္တိုင္းလံုးကို ဝါရီရူမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ရေလသည္။
တရဖ်ားနွင့္ သမီးေတာ္တို႕မွျမင္ေသာ ရွင္ႀကီးနွင့္ ရွင္ငယ္ေခၚ သားနွစ္ေယာက္ကိုမူ ကြမ္းကိုင္ ေရကိုင္ အပါးတြင္ေစပါး၍ စဲြျမဲေနေစသည္။ ထိုေျမးေတာ္နွစ္ပါးကပင္ လုပ္ ႀကံ၍ ဝါရီရူမင္း နတ္ရြာစံေလသည္။ လုပ္ႀကံသူနွစ္ေယာက္ကိုလည္းဖမ္း၍ ဝါရီရူမင္း အေလာင္းေတာ္သၿဂၤဳိဟ္ရာတြင္ ေျခရင္း၌ထား၍ ေဖ်ာက္ဖ်က္သၿဂၤဳိလ္လိုက္သည္။
သၿဂၤဳိလ္သည့္ေနရာတြင္ 'ေနာက္မျဖစ္ေစလိုေသာ စိတ္ရိွက ႀကိမ္ႏြယ္ပင္ တို႕ကို သတ္လွ်င္ အျမစ္ အေခါင္းကို မထားရာသကဲ့သို့ အဖကိုသတ္လွ်င္ သားကိုလည္း မထားရာ'ဟူ၍ ေရးသားေမာ္ကြန္းထူထားဖူးေသာဟူ၏။ ဝါရီရူမင္းမွစ၍ မုတၱမမင္း ရွစ္ဆက္ရိွေလသည္။
ကိုးကား။ ၊ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတဲြ(၁၂)
သလႅာဝတီ အြန္လိုင္းစြယ္စုံက်မ္း
ဘဒၵႏၲပါလိတမဟာေထရ္ ဓါတ္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္ ကမာဝက္ၿမိဳ႕--ထုတ္ေဝေသာ သၼိင္ဝါရီရူစာအုပ္မွ-
Myanmar Kyat Converter
No comments:
Post a Comment