((((( နွလံုးသားတိုင္းဟာ အလွတရားရဲ႕ေခၚသံကို ၾကားတယ္ )))))

အမွန္တရားဟာ လွပတဲ့သေဘာ ရိွတယ္။ မွန္လိုက္တာဆိုရင္ကိုပဲ အဲဒါ လွလိုက္တာလို႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္တယ္။ အေၾကာင္းအက်ဳိး ကိုက္လိုက္တာ၊ သဘာ၀က်လိုက္တာ၊ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အေၾကာင္းေလး၊ အက်ိဳးေလးနဲ႔ကို အဆင္ေျပေနတာ၊ အဲဒါ လွပမႈ တစ္ခုပဲ။ အခ်ိဳးက်တယ္။ လိုက္ဖက္တယ္။ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေနတယ္။ ညီညႊတ္မႈရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ "Truth is beauty" လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားပါ…ေနာ္။ ပညာရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အမွန္တရားနဲ႔အလွအပကို တဲြၿပီး ေျပာၾကတယ္။ Truth က beauty တစ္မ်ိဳးပဲ။ အမွန္တရားဟာ အလွအပ တစ္မ်ိဳးပဲ၊၊ မမွန္တဲ့အရာဟာ မလွတဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။ အက်ဥ္းတန္တဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။

Every heart hears the csll of the beautiful.
စိတ္ႏွလံုးသားတိုင္းဟာ အလွတရားရဲ႕ေခၚသံကို ၾကားတယ္။ ဆိုလိုတာက လူတိုင္း လွတာကို ျမင္ရၾကားရ သိရတဲ့အခါ ႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ ျဖစ္တယ္။ အလွအပဟာ လူေတြရဲ႕စိတ္ကို လႊမ္းမုိးႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။ ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာဟာ လွသလို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာဟာလည္း လွတယ္။ ဘုရားရိွခိုးေနတဲ့သူ လက္အုပ္ခ်ီထားတာကို ျမင္ရတာဟာ လွပတာကို ျမင္ရတာ၊ တရားထိုင္ေနတဲ့သူကို ျမင္ရတာဟာ ေအးခ်မ္းမႈ၊ တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ လွပမႈကို ျမင္ရတာ ျဖစ္တယ္။
If you recognize a flower's beauty, it's because you are beautiful at that moment.
ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ရဲ႕အလွကို သတိထားမိတယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အခိုက္အတန္႔မွာ သင့္စိတ္ဟာ လွေနလို႔ပဲ။ လွတဲ့စိတ္ရိွမွ လွတာကို ျမင္တယ္၊၊

အဆင္မေျပတာတစ္ခုကို ျမင္ေနရရင္ စိတ္က အနားမရဘူး..ေနာ္။ မလွတဲ့အရာဟာ စိတ္ကို ပင္ပန္းေစတယ္။ မလွပတာ အဆင္မေျပတာဟာ စိတ္ကို အနားမေပးဘူး။ ဒါကိုျပင္လိုက္၊ ဒါကိုျပင္လိုက္၊ ဒါကို တစ္ခုခု လုပ္လိုက္ပါလို႔ ေျပာေနတယ္။ ဒါကို လက္မခံရဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္။ သန္႔ရွင္းမႈ၊ လွပမႈ၊ အဆင္ေျပမႈဟာ စိတ္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းသြားေစတယ္၊၊ စိတ္က်န္းမာတဲ့သူဟာ ေလာကေပၚမွာ သေဘာထား မွန္တယ္၊၊ ေလာကႀကီးကို မေက်နပ္တဲ့သူ၊ ေလာကႀကီးကို ရန္လုပ္ခ်င္တဲ့သူ၊ ေလာကႀကီးဟာ ငါ့အေပၚမွာ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါေလာကႀကီးကို ဒဏ္ခတ္ရမယ္လို႔ သေဘာထားတဲ့သူ၊ ေလာကႀကီးဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္တဲ့သူ၊ မုန္းစရာေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္တဲ့သူဟာ ေလာကႀကီးကို ဖ်က္ဆီးမယ္။ ေလာကနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမေကာင္းတာဟာ စိတ္မက်န္းမာတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။ စိတ္က်န္းမာတဲ့သူဟာ ေလာကေပၚမွာ သေဘာထားမွန္တယ္။ ဆက္ဆံေရးေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဖ်က္ဆီးဘူး၊၊
အရာေတြအားလံုးမွာ လွပတာနဲ႔ မလွပတာ နွစ္မ်ိဳးရိွေနတယ္၊၊

အလွအပဆိုတဲ့စကားမွာ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္နိုင္တဲ့ အလွအပေတြကိုလည္း ထည့္ၿပီးစဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္။ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြမွာလည္း လွတာနဲ႔မလွတာ ရိွပါတယ္၊၊ လူေတြက လွတယ္လို႔ေျပာရင္ မ်က္ေစ့နဲ႔ ျမင္ရတာကိုပဲ ခ်က္ခ်င္း စိတ္ကေရာက္သြားတယ္။ နားနဲ႔ၾကားတာမွာလည္း လွတာဆိုတာ ၇ိွသလို၊ မလွတာလည္း ရိွတယ္ေနာ္။ နွာေခါင္းက အန႔ံရတာမွာလည္း ဒီအဓိပၸာယ္မ်ိဳး ေကာက္လုိ္က္ပါ၊၊ အမိႈက္ေတြကို မီးရိႈ႕ၾကတယ္။ အမိႈက္ေတြထဲမွာ အဆိပ္ျဖစ္တဲ့အရာေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ မ်က္ေစ့ေရာ၊ နားေရာ၊ ႏွာေခါင္းေရာ၊ လွ်ာေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ စိတ္ေရာ အကုန္လံုးမွာ လာၿပီးထိေတြ႔ေနတဲ့ အရာေတြအားလံုးဟာ လွပတာနဲ႔ မလွပတာ ႏွစ္မ်ိဳး ရိွေနတယ္။ အဲဒါကို ေလးေလးနက္နက္ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုတယ္။ မလွပတာေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ရတာ မ်ားေနရင္ မေကာင္းက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ခံရမွာပဲ၊၊
သတိဆိုတာ အလွတရားတစ္မ်ိဳး

ဒီအလွအပရဲ႕ healing power ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တင္မကဘူး။ စိတ္ထဲထိေအာင္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ေရာက္သြားေနတယ္၊၊ ဘုန္းႀကီးေဟာခဲ့တဲ့တရားေတြဟာ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ healing power ရိွတယ္။ စိတ္ပင္ပန္းမႈကို သက္သာေစတယ္။ စိတ္သေဘာထားေတြကို ျမင့္မားေစတယ္၊၊ ျမင့္ျမတ္တာတစ္ခုခုကို သိေအာင္ ျမင္ေအာင္ အေထာက္အကူျပဳတယ္။ ေလးနက္တဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ သိမ္ေမြ႕တဲ့ ခံစားမႈကို ျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္
အႏုပညာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ အႏုပညာ ဆက္စပ္မႈ ရိွပါတယ္။ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးဟာ စိတ္ကို လွေအာင္ ျပဳျပင္ေပးတယ္။ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို လွေအာင္ ျပဳျပင္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ကို က်န္းမာေစတယ္၊၊ တရားအားထုတ္တာဟာလည္း က်န္းမာေရးကို ပိုေကာင္းေစႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱ healing power သိပ္ႀကီးတယ္၊၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ စိတ္ကို ၿငိမ္သက္ေစတယ္။ တည္ၿငိမ္တဲ့ သေဘာရိွတယ္။ စိတ္ကို သန္႔ရွင္းေစတယ္။ စိတၱ၀ိသုဒၶိကို ျဖစ္ေစတယ္။ ၀ိသုဒၶိဆိုတာ သန္႔ရွင္းျခင္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ စိတ္သန္႔ရွင္းရင္ စိတ္က်န္းမာတယ္။

It is only when you are living in the present that you are living spiritually.
စိတ္ဟာ ပစၥဳပၸန္မွာေနမွသာ စိတ္ရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈ၊ အဆင့္အတန္းျမင့္မားမႈ၊ အရည္အေသြးတိုးတက္မႈ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ ဒိဌိ၀ိသုဒၶိ အျမင္စင္ၾကယ္ျခင္း ဆိုတာလည္း ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါက ဥာဏ္ပညာျဖစ္လာလို႔၊၊ အျမင္စင္ၾကယ္ရင္ စိတ္က ပိုၿပီး က်န္းမာလာတယ္။ အမွန္တရားကို သိလာတယ္။ ျမင္လာတယ္။ အမွန္ကိုသိတဲ့ ဥာဏ္မွာ အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ "healing power" ရိွတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္က သိပ္လွေနတယ္၊၊ သတိဆိုတာ အလွတရားတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ သတိဟာ စိတ္ကို အလွဆင္ေပးတယ္။ သတိဆိုတဲ့ လမ္းကေနသြားရင္ အမွန္တရားနဲ႔ လြတ္လပ္မႈဆီကို ေရာက္မယ္။ သတိနဲ႔ အၿမဲေနရင္ ကိုယ္က်င့္တရား(သီလ) ဆိုတာလည္း ျပည့္စံုလာလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားဟာလည္း အလွတရားပဲ.. ေနာ္။ သတိနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား ရိွမွသာ ဥာဏ္ပညာဆိုတာ ရင့္က်က္လာႏိုင္တယ္။ သတိလို႔ဆိုလိုက္ရင္ သမာဓိလည္း ပါတယ္လို႔ နားလည္လိုက္ပါ။ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ တဲြမိရင္ အင္မတန္ အင္အားႀကီးတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတယ္။ အင္မတန္ လွပတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတယ္၊၊ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္လည္း ျဖစ္လာတယ္၊၊

သူ႔သဘာ၀နဲ႔အလွကို ခံစားတတ္မွသာ အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္တဲ့အခါမွာ အဲဒီ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ (nature and
beauty) သဘာ၀နဲ႔အလွကို (with feelings) ခံစားမႈရိွမွသာ အဲဒီအလုပ္ကိုလုပ္ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရိွမယ္။ စိတ္၀င္စားမႈရိွမယ္။ အဓိပၸာယ္ရိွမယ္။ ခံစားမႈမရိွပဲ ၀တၱရားအရ လုပ္ရတယ္၊ ေငြရလို႔ လုပ္ရတယ္၊ ဂုဏ္ရိွလို႔ လုပ္ရတယ္ဆိုရင္ ဟန္ျပေလာက္ပဲ လုပ္မယ္။ တစ္သက္လံုးလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ခံစားမႈမရိွပဲလုပ္တဲ့ အလုပ္ဟာ ရိုးသားမႈလည္း မရိွဘူး။ ဥပမာ ခံစားမႈမရိွပဲ ေရးတဲ့စာဟာ ေျခာက္ေသြ႔ေနမယ္။ ခံစားမႈမရိွရင္ ယံုၾကည္မႈလည္း မရိွဘူး။ သူမ်ားသေဘာက်ဖို႔ ေရးတဲ့စာဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ခံစားမႈမရိွရင္ ကိုယ္တကယ္မသိတာကိုေရးသလို ျဖစ္ေနမယ္။
တရားအားထုတ္တာမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ သတိရဲ႕ (nature and beauty) သဘာ၀နဲ႔အလွကို မခံစားရပဲ ၀တၱရားအရ အားထုတ္တဲ့သူဟာ ေရရွည္အားထုတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တရားအားထုတ္သူဆိုရင္ သတိနဲ႔ ေနေနတာကိုက ေက်နပ္စရာ အင္မတန္ေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားရမယ္။ သတိနဲ႔ေနတာ ဘ၀ကို လွလွပပေနနည္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ပင္အေၾကာင္းကို ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ သစ္ပင္ရဲ႕ သဘာ၀နဲ႔အလွကို ခံစားမႈရိွရမယ္။ ခံစားတတ္ရမယ္။ အဲဒီလိုခံစားတတ္ရင္ သစ္ပင္အေၾကာင္းကို
တစ္သက္လံုး ေလ့လာေနတာေတာင္မွ ပ်င္းသြားတယ္လို႔ မရိွနိုင္ဘူး။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာကိုျဖစ္ေစ သူ႔သဘာ၀နဲ႔အလွကို နက္နက္နဲနဲ ခံစားတတ္ရင္ သူ႔အေၾကာင္းကို နက္နက္နဲနဲ သိမယ္။ သူနဲ႔ေနရာတာ ေပ်ာ္မယ္။ အဲဒါဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕အဓိပၸာယ္ ျဖစ္လာမယ္။ ဘာကိုမွ မခံစားတတ္တဲ့သူဟာ ဘာကိုမွ ခ်စ္တတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာကိုမွ သိႏိုင္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အေပၚယံ အခ်က္အလက္ေလာက္ကို သိရံုမွ်နဲ႔ သိတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူူး။ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူမွသာ တကယ္သိတဲ့သူ ျဖစ္မယ္။ တကယ္ခ်စ္ဖို႔ဆိုရင္လည္း သူ႔သဘာ၀နဲ႔အလွကို ခံစားတတ္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။
ကိုယ့္စိတ္ကို သန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ အလွအပကို ခံစားတတ္ရမယ္။

အလွအပကို ခံစားတတ္ရမယ္ဆိုတာ မ်က္ေစ့နဲ႔ ျမင္ရတဲ့ အလွအပလည္း ခံစားတတ္ရမယ္။ မ်က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ရတဲ့ အလွအပလည္း ခံစားတတ္ရမယ္။ အမိႈက္ပံုဟာ မလွဘူး။ သန္႔ရွင္းေနရင္ လွတယ္။ ဒါလဲ ခံစားတတ္ရမွာေနာ္။ အဲဒီလိုပဲ မရိုးသားတဲ့စိတ္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့စိတ္၊ ေလာဘအားႀကီး လြန္းတဲ့စိတ္၊ ေဒါသအားႀကီးလြန္းတဲ့စိတ္၊ ခက္ထန္တဲ့စိတ္၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စိတ္၊ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တဲ့စိတ္၊ မာနစိတ္၊ မနာလို၀န္တိုတဲ့ စိတ္ေတြဟာ လွသလား. "မလွပါဘူး ဘုရား။" အလြန္အရုပ္ဆိုးတာပဲ။ အလြန္ညစ္ပတ္တာပဲ။ မသန္႔ရွင္းဘူးလို႔လဲ ေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္။ အဆင့္အတန္းနိမ့္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးေတြလို႔ ေျပာရမယ္။ (morally ugly consciousness) အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္တဲ့စိတ္ ျဖစ္တယ္။ မလွဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရသလို မသန္႔ရွင္းဘူးလို႔လဲ ေျပာလို႔ရတယ္။ "unclean" ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလို မလွပတဲ့စိတ္၊ မသန္႔ရွင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနရင္ လက္ခံထားမလား။ "လက္ခံ မထားပါဘူး။" "ကိုယ့္အိမ္မွာ အနံ႔အသက္ မေကာင္းတာေတြ ရိွေနမယ္၊ ရႈပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဘာလုပ္မလဲ။" "မေကာင္းတဲ့ အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္မယ္။ ရႈပ္ေနတာေတြကို ရွင္းရေတာ့မွာဘဲ။" အဲဒီလိုပဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မလွပတာ၊ မသန္႔ရွင္းတာေတြ ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္နယ့္လုပ္မလဲ။ ရွင္းရမယ္…ေနာ္။ အိမ္မွာ မသန္႔ရွင္းတာေတြ၊ အနံ႔အသက္နံေစာ္ေနတာေတြ ထားရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ အနံ႔ ရႈလို႔ မေကာင္းဘူးဆိုရင္ စိတ္ မၾကည္မလင္ျဖစ္မယ္။ မေကာင္းတဲ့အနံ႔ဟာလည္း (stress) ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ပင္ပန္းေစတယ္။ က်န္းမာေရးလဲ ထိခိုက္မယ္။ ထုိ႔အတူပဲ စိတ္မွာ မသန္႔ရွင္းတာေတြ ျဖစ္ေနတာကို လက္ခံထားရင္ ဘယ္နယ္ေနမလဲ။ စိတ္မွာ stress ျဖစ္တယ္။ စိတ္ပင္ပန္းတယ္။ စိတ္မက်န္းမာဘူး။ စိတ္က်န္းမာခ်င္ရင္ စိတ္သန္႔ရွင္းဖို႔ လိုတယ္။ စိတ္ လွဖို႔လိုတယ္။ ရိုးသားဖို႔လိုတယ္။ မရိုးသားတာဟာ မလွပတာ တစ္မ်ိဳးပဲ၊၊ စာေပအေရးအသားကို ေ၀ဖန္တာမွာ -- သူ႔စာဟာ ရိုးသားတယ္လို႔ ေ၀ဖန္တာ ၾကားဖူးတယ္။ authentic ျဖစ္တယ္လို႔ ေ၀ဖန္တယ္။ authentic ဆိုတာ truthful စစ္မွန္တယ္လို႔ ေျပာတာ… ေနာ္။ အတုမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတယ္။ မရိုးသားတဲ့စာဟာ မလွဘူး။ တန္ဖိုးမရိွဘူး။ စိတ္လွေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ မလွတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ မလွဘူးလို႔ သိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘုရားေဟာတာ ေလာဘ ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ ေလာဘျဖစ္ေနတယ္လို႔ သိလုိက္ပါတဲ့။ မလွတဲ့ ေလာဘစိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ မလွတဲ့ေလာဘစိတ္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သိပါ။ ပူေလာင္တယ္၊ မေအးခ်မ္းဘူး၊ မသန္႔ရွင္းဘူး။ မသန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ညစ္ပတ္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သိလိုက္ပါ။ သိေနတာက စ, ရတယ္။ သတိဆိုတဲ့ သေဘာဟာ ေကာင္းတဲ့သေဘာ၊ ကုသိုလ္သေဘာ။ သူက သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ သတိၱရိွတယ္။ အခု ေရသန္႔စက္ေတြက ေရကို သန္႔ေအာင္လုပ္ေပးသလို အဲဒီလိုပဲ သတိကလဲ စိတ္ကို သန္႔ေအာင္ လုုပ္ေပးေနတဲ့ သေဘာရိွတယ္။ အဲဒီေတာ့ သတိ အားေကာင္းလာရင္ သမာဓိ အားေကာင္းလာၿပီးေတာ့ ဥာဏ္ပညာေတြပါ ျဖစ္လာတယ္။ သတိမပါပဲ ဥာဏ္ျဖစ္တာ မရိွဘူး။ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဒီသံုးခုလံုးဟာ စိတ္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ သန္႔ေစတဲ့ သတၱိရိွတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို သန္႔ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရမယ္။ အၿမဲေလ့က်င့္ေနရမယ္။ အဲဒါဆို သတိပဌာန္ေလးပါး ဒီထဲမွာ ပါလာၿပီ… ေနာ္။

ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ရိွမယ္။ ဥပမာ- ေမတၱာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ။ အဲဒီစိတ္ကေလးကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ ေမတၱာစိတ္ကေလးဟာ ႏူးညံ့လိုက္တာ။ ခ်မ္းသာလိုက္တာ။ သန္႔ရွင္းလိုက္တာ။ ေမတၱာဆိုတာ အဆိပ္အေတာက္ မဟုတ္ဘူး။ အဆိပ္ကိုေတာင္ ေျဖေပးႏိုင္တဲ့သတၱိရွိတယ္။ ေဒါသစိတ္ ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဆိပ္သင့္ေနၿပီ။ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ရင္ အဲဒါရဲ႕ ေျပာင္းျပန္…ေနာ္။ အဆိပ္အေတာက္ကို ေျဖေပးေနတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးခံစားရတယ္။ အခ်ိန္မဆိုင္းဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္စိတ္မွာ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ေနရင္ အဲဒီေမတၱာစိတ္ဟာ ေဆးျဖစ္တယ္။ "toxic" အဆိပ္ေျဖေပးတဲ့သေဘာ ျဖစ္သြားၿပီ။ အဲဒီလိုပဲ ကရုဏာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ရိုးသားတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုစိတ္မ်ိဳးဟာ သိပ္လွတယ္။ ခံစားပါ။ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ခံစားပါ။
🌹
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ တကယ္ထိထိမိမိ ခံစားလို႔ ရတာဟာ ကိုယ့္စိတ္ဘဲ။ လူေတြဟာ စိတ္ကို ခံစားတယ္… ေနာ္။ ဒါကို ေလးေလးနက္နက္ သေဘာ ေပါက္ေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္ တကယ္ အထိအမိဆံုး ခံစားရတာ ကိုယ့္စိတ္ဘဲ၊ က်န္တာေတြက တစ္ဆင့္ခံၿပီး သိရတာေတြပါ။ တစ္ခုခုကိုႀကည့္လို႔ သိတယ္ဆိုတာ တစ္ဆင့္ ခံစားရလို႔ သိတာ။ စိတ္က ခံေပးလို႔ေရာက္တာ။ စိတ္က မယူရင္၊ မခံစားရင္ စိတ္ထဲ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္တာဟာ တိုက္ရိုက္ပဲ သိေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ စိတ္ကို ျပန္ခံစားရတယ္ဆိုတာကို ဥပမာ ေျပာႏိုင္မလား။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ ရယ္စရာ ရုပ္ရွင္ကားေတြ သြားၾကည့္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တံုး။ အဲဒီစိတ္ကို ျပန္ခံစားတာပဲေနာ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက တေစၧ၊ သူရဲကားေတြ ၾကည့္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တံုး။ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ကို ခံစားတာ… ေနာ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက အလြမ္းကားေတြ ၾကည့္တယ္။ ေကာင္းလြန္းလို႔ ငိုလိုက္ရတာ ပု၀ါကို ရဲႊေနတာပဲ။ အဲဒါ ေနာက္တစ္ခါ သြားၾကည့္ဦးမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ လြမ္းရတဲ့စိတ္၊ လြမ္းရတဲ့ "emotion" ကို ခံစားတာ..ေနာ္။ လူဟာ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ ျပန္ခံစားတယ္။ အဲဒီလိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ကေလး ျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲဒီစိတ္ကေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထိထိမိမိ သိၿပီးေတာ့ ခံစားစမ္းပါ။ ေမတၱာစိတ္ ကရုဏာစိတ္ဆိုတာ ခံစားလို႔ရတာပဲ။ တစ္ေန႔တာ အတြင္းမွာ အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖစ္တယ္။ ေဒါသ ျဖစ္ရင္လဲ ျဖစ္မွာပဲ၊ ေဒါသရဲ႕ ပူေလာင္မႈကို ခံစားၿပီး သိပါ။ ေလာဘျဖစ္ရင္လဲ ျဖစ္မွာပဲ။ ေလာဘရဲ႕ မျပည့္စံုတဲ့ သေဘာကို ခံစားပါ။ မာနျဖစ္တဲ့ အခါမွာလည္း ႏိုင္းယွဥ္ၿပီး ေတြးေနတဲ့စိတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိၿပီး မာနေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈကို ခံစားၾကည့္ပါ၊၊ တခ်ိဳ႕ မာန ျဖစ္ရတာကို ႀကိဳက္တဲ့သူ ရိွတယ္။ မာနနဲ႔လုပ္မွ စိတ္မွာ အားတစ္မ်ိဳးရိွတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ေလာဘဆိုတာလည္း အားတစ္မ်ိဳး၊ ေဒါသဆိုတာလည္း အားတစ္မ်ိဳး၊ မာနဆိုတာလည္း အားတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပင္ပန္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဣႆာ မစၧရိယတို႔လည္း ျဖစ္မွာပဲ။ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သိပါ။ ခံစားပါ။ သူတို႔ေၾကာင့္ ပင္ပန္းတဲ့ခံစားမႈ ျဖစ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ကို ခံစားခ်င္ရင္ ေမတၱာပြားေနေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုပဲ ေမတၱာ၊ ကရုဏာစိတ္ေတြ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြ၊ ေသခ်ာ ခံစားပါ။🌱
💧သိေနတဲ့စိတ္ကို ျပန္သိပါ။💧
🌹🌹🌹
အဲဒါလည္း သိတဲ့သေဘာကို ျပန္ခံစားေနတာ။ အဲဒါလည္း အရသာတစ္မ်ိဳး ရိွပါတယ္။ သိရတဲ့ အရသာ။ သတိကို ခံစားပါ။ ဒါ သိပ္အေရးႀကီးတယ္ ေနာ္။ တရား အားထုတ္တဲ့ သူေတြမွာ သတိကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ခံစားၿပီး သိေနဖို႔ အလြန္ပဲ အေရးႀကီးတယ္။ တရားအားထုတ္တာ အေလ့အက်င့္မ်ားလာရင္ စိတ္ထဲမွာ သတိျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သိေနတယ္။ အဲဒါ သတိပဲ။ ဒါ သတိရဲ႕ သဘာ၀ပဲ။ သိေနတယ္။ ထိထိမိမိ သိေနတယ္။ သမာဓိျဖစ္ေနတဲ့အခါ သမာဓိကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ခံစားလို႔ရတယ္။ ဒါသမာဓိပဲ။ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သေဘာေလးရိွတယ္။ ပီတိျဖစ္တဲ့အခါလည္း ပီတိကို ခံစားလို႔ရတယ္။ ပီတိ ျဖစ္ေနတယ္။ ႏွစ္သက္ေနတယ္။ တရားအေပၚမွာ ႏွစ္သက္ေနတယ္။ သေဘာေတြ က်ေနတယ္။ တရားအားထုတ္ရတာ မပ်င္းဘူး။ အဲဒီလိုဘဲ သဒၶါတရား ျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း ခံစားလို႔ရတယ္။ ေအာ္…ဒါ သဒၶါတရားပဲ။ ၾကည္လင္တယ္။ ၾကည္ညိဳတယ္။ စိတ္ကို အားျဖည့္ေပးတယ္။ တရားအားထုတ္ဖို႔အတြက္ အားျဖည့္ေပးတဲ့ သေဘာရိွတယ္။ ၀ိရိယ ျဖစ္ေနရင္လည္း ခံစားလို႔ရတယ္။ ပႆဒၶိဆိုတဲ့ ေအးခ်မ္းမႈသေဘာ ျဖစ္ေနလည္း ခံစားလို႔ ရတယ္ေနာ္။
🌹🌹🌹
ဥေပကၡာမွာ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွတယ္။ ၀ီရိယ အပိုအလို မရိွတာလည္း ဥေပကၡာပဲ။ စိတ္က ညီမွ်ၿပီးေတာ့ ေနတယ္။ balance ဆိုတာ ရိွေနတယ္။ ေနရတာ သက္သာလိုက္တာ။ တရား အားထုတ္ရတာလည္း သူ႔အလိုလို ျဖစ္သြားေနတာ။ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔သေဘာအတိုင္း သူ႔ဟာသူ တရား အားထုတ္ေနတာ။ အဲဒီေတာ့ စိတ္မွာျဖစ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြေရာ၊ ဆိုးတဲ့စိတ္ေတြေရာ။ သန္႔ရွင္းတဲ့စိတ္၊ မသန္႔ရွင္းတဲ့စိတ္ကိုေရာ၊ လွတဲ့စိတ္၊ မလွတဲ့စိတ္ေရာ အားလံုးကို ထိထိမိမိ သိဖို႔လိုတယ္..ေနာ္။ အဲဒီလို သိတာ မ်ားလာလို႔ရိွရင္ အလိုလိုပဲ မေကာင္းတဲ့စိတ္ထဲမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာရင္ကိုပဲ ထိခိုက္တယ္ဆိုတာကို သိတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ပင္ပန္းတဲ့ သေဘာေတြ ရိွလာတယ္။ စိတ္ ၾကမ္းတမ္းလာတယ္။ စိတ္မက်န္းမာဘူး။ စိတ္အနားမရဘူး။ စိတ္အားေတြ ကုန္လာတယ္။ အဲဒါကို ကိုယ္တိုင္ သိလိုက္တဲ့အခါ ဒီလိုစိတ္မ်ိဳးကို လက္မခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလို သတိနဲ႔ ေနတဲ့စိတ္၊ သမာဓိနဲ႔ ေနတဲ့စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္လာရင္ စိတ္က အနားရေနတယ္။ ေနရတာ သက္ေတာင့္သက္သာ ရိွတယ္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာစိတ္ ျဖစ္ရင္လဲ စိတ္က ခ်မ္းသာေနတယ္၊၊ ဥာဏ္ပညာ ျဖစ္လာၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အမွန္တရားကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ ရုပ္သေဘာကို ရုပ္သေဘာလို႔ သိတယ္။ နာမ္သေဘာကို နာမ္သေဘာလို႔ သိေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ပုဂၢိဳလ္ သဘာ၀ မဟုတ္ဘူး။ လိုသလိုျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလို႔မရဘူး။ သူ႔ဟာသူ အေၾကာင္းရိွလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာေတြပဲ။ အေၾကာင္းရိွလို႔ ျဖစ္လာၿပီးရင္လည္း သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ပ်က္သြားတာဘဲ၊၊ သူ႔ကုိ အမွန္ေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔လည္း မလုိဘူး။ မုန္းဖို႔လည္း မလိုဘူး။ သူ႔သေဘာနဲ႔ သူပဲ။ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားရင္ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ဥေပကၡာက အေကာင္းဆံုးပဲ။ အဲဒီလို ဥာဏ္ပညာနဲ႔ သိေနတဲ့အခါမွာ အဲဒီဥာဏ္ပညာကို ျပန္ၾကည့္လို႔ရတယ္။ ဥာဏ္ပညာရဲ႕ နက္နဲမႈ၊ ဥာဏ္ပညာရဲ႕ အင္အား၊ ဥာဏ္ပညာရဲ႕ လြတ္လပ္မႈ၊ ဥာဏ္ပညာရဲ႕ ရဲရင့္မႈ သတၱိကို ျပန္ရႈလို႔ ရတယ္။ ပညာဆိုတာ ရဲရင့္တဲ့ သေဘာ ရိွတယ္။
🌹🌹🌹
ဝိပႆနာဥာဏ္ကို ၀ိပႆနာျပန္ရႈလို႔ ရတယ္ေနာ္။ ရႈမွလည္းျဖစ္မယ္။ မရႈရင္ မျဖစ္ဘူး။ မရႈရင္ ငါသိတယ္ဆိုတဲ့စိတ္ ၀င္တတ္တယ္။ သူ႔ကို ဥာဏ္ပညာ အေနနဲ႔ပဲ ျပန္ရႈတဲ့ေနရာမွာ ေအာ္… ဒါပညာရဲ႕သေဘာပဲ။ ပိုင္းပိုင္းျခားျခား၊ တိတိက်က်၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ သိနိုင္တဲ့ သေဘာပါလား။ ဒီလိုသိႏိုင္တဲ့ သေဘာက လူသားမွာ ရိွေနတယ္။ အဲဒီလို သိတဲ့အခါ လူသားဆိုတာ အင္မတန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့သဘာ၀ ရိွေနပါလား ဆိုတာကို သိလာတယ္။ သိလာေတာ့ လူရဲ႕ ျမင့္ျမတ္မႈကို ပိုၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးထားလာတယ္၊၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္စိတ္ထားေလး ျမင့္လာတာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ တန္ဖိုး ထားလာၿပီးေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္း အဲဒီလို စိတ္ထားေတြ ျမင္ၾ့ကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ အားလံုး စိတ္ထားေတြ ျမင့္ျမတ္လို႔ရိွရင္ လူ႔ေလာကႀကီးက ပိုၿပီးေတာ့ ေနေပ်ာ္တဲ့ ေလာကႀကီး ျဖစ္မယ္။ အႏၱရာယ္ အင္မတန္နည္းတဲ့ ေလာကႀကီး ျဖစ္မွာဘဲ။ အဲဒီလို ေလာကႀကီးကို တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့စိတ္ ပိုျဖစ္လာၿပီး အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့လူေတြ မ်ားလာေအာင္ အားေပးသင့္တယ္။ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ေနာ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ လွတဲ့စိတ္ တစ္ေန႔တာအတြင္းမွာ အႀကိမ္းမ်ားစြာ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါကို သိေအာင္လုပ္ဖို႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မလွတဲ့စိတ္ေတြ။ မသန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာလည္းရိွတယ္။ အဲဒါေတြ သိေအာင္လုပ္ဖုိ႔လည္း အေရးႀကီးတယ္..ေနာ္။🌱
💧ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့စိတ္ကို အရင္ရေအာင္လုပ္၊၊💧
🌹🌹🌹
တိတ္ဆိတ္ ေအးခ်မ္းၿပီး သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးကို ရတဲ့သူဟာ လွပမႈကို ပိုၿပီး သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ၾကားႏိုင္ ခံစားႏိုင္တယ္။
Love is the mother of beauty.
ေမတၱာဟာ လွပမႈကို ေမြးဖြားေပးတဲ့မိခင္ ျဖစ္တယ္။ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ လွတာကို ျမင္ရတယ္။ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔လုပ္တဲ့ အလုုပ္ဟာ လွတယ္။ မခ်စ္တတ္တဲ့သူဟာ လွတာကို မဖန္တီးႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္တဲ့စိတ္ဟာ အလွအပရဲ႕ မိခင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွတာေတြကို ျမင္ခ်င္ရင္ ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ တန္ဖိုး ထားတတ္တဲ့စိတ္ကို အရင္ရေအာင္ လုပ္ရမယ္။ လွတာကို မျမင္တတ္ရင္ လွတာကို မဖန္တီးႏိုင္ဘူး။ မခ်စ္တတ္တဲ့သူအတြက္ အလွအပဟာ မရိွဘူး။ ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကည့္မွ အလွအပကို ျမင္ႏိုင္တယ္။ အလွအပကိုျမင္ႏိုင္မွ အလွအပကို ဖန္တီးႏိုင္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွပတာကို ဖန္တီးခ်င္ရင္ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကည့္ပါ။ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္ပါ။ အျပစ္ရွာခ်င္တဲ့သူဟာ အလွကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မလွတာကိုပဲ ျမင္မယ္။ အဲဒါဟာ သူ႔အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုးရံႈးမႈႀကီး ျဖစ္ပါတယ္၊၊ သူတစ္ပါး အျပစ္ကိုပဲ ရွာၾကည့္တတ္တဲ့သူဟာ တကယ့္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အလုပ္ကိုလည္း မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
Sublimity is related to beauty.
ျမင့္ျမတ္မႈ၊ အဆင့္အတန္းျမင့္မားမႈဟာ လွပမႈနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရိွတယ္။ ခန္႔ျငားလိုက္တာ၊ က်က္သေရ ရိွလိုက္တာ၊ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလိုက္တာ ဆိုတာေတြဟာ တစ္နည္းအားျဖင့္ လွပမႈကို ေျပာတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ေတာင္ႀကီးေတြဟာ သိပ္ခန္႔ျငားတယ္၊ သိပ္လွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕လူေတြ အဲ့ဒီလို ေတာင္ႀကီးေတြကို ရိုေသၾကတယ္။ ျမတ္ႏိုးၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြဟာ ဖူဂ်ီေတာင္ကို သိပ္အေလးအျမတ္ ထားၾကတယ္။ ေတာင္ႀကီးႀကီး ရွားတဲ့ တိုင္းျပည္ ျဖစ္လို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဖူဂ်ီေတာင္ကိုတက္ဖို႔ သူတို႔ ေလးေလးစားစား ခမ္းခမ္းနားနား လုပ္ၾကတယ္။🌱
💧တရားမွ်တမႈရိွတဲ့ဘ၀မွသာ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ ရိွတဲ့ဘ၀💧
🌹🌹🌹
အမွန္တရားဟာလွပတယ္၊၊ အမွန္တရားကို ကိုးကြယ္တယ္လို႔ ဆိုရင္ အလွအပကို ကိုးကြယ္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ အမွန္တရားနဲ႔ အလွအပကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ငါ ရွာေဖြေနတယ္။ အဲဒီအသိက ငါ့ကို သတၱိရိွေစတယ္။ ငါ့ကိုယ္ကိုငါ ယံုၾကည္မႈကို ငါ့ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ ဦးတည္ခ်က္က ေပးတယ္။
Living well and beautifully and justly are all one thing. (Socrates)
ေကာင္းေကာင္း ေနတာ၊ လွလွပပ ေနတာနဲ႔ တရားမွ်တစြာ ေနတာဟာ အားလံုး တစ္ခုတည္းပါပဲ။ တူတူပါပဲ။ ဘ၀ကို လွလွပပေနခ်င္ရင္ တရားမွ်တမႈကို တန္ဖိုးထားရမယ္။ မတရားတာေတြကို လုပ္ေနတဲ့သူရဲ႕ ဘ၀ဟာ လွပတဲ့ဘ၀ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မလွတဲ့ ဘ၀ဟာ ရုပ္ဆိုးတဲ့ ဘ၀ေပါ့။ ၾကည့္လို႔မေကာင္း ၾကားလို႔မေကာင္းတဲ့ ဘ၀ေပါ့။ မလွတာကို လူမျမင္ေအာင္ မသိေအာင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ရရင္ အထီးက်န္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မလွတဲ့ ဘ၀ဟာ အထီးက်န္ျဖစ္တဲ့ဘ၀ ျဖစ္သြားမယ္။ တရားမွ်တမႈ မရိွတာေတြကို လုပ္တဲ့သူရဲ႕ ဘ၀ဟာ အထီးက်န္ ျဖစ္တဲ့ဘ၀ပဲ။ အဲဒီလိုလူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲ၊၊ မတရားတာကို လုပ္တဲ့သူမွာ မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြေကာင္း မရိွဘူး။ မိတ္ေဆြတုပဲ ရိွမယ္။ မိတ္ေဆြေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ ရန္သူေတြပဲ ရိွမယ္။ မိတ္ေဆြေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ ရန္သူက ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ သူက အခ်ိန္ေကာင္းကို ေစာင့္ၿပီး ဒုကၡ ေပးႏိုင္တယ္။ မတရားတာေတြကို လက္တဲြၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြဟာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈ မရိွႏိုင္ဘူး။ မယံုရတဲ့သူေတြနဲ႔ လက္တဲြရတာ ပင္ပန္းလွပါတယ္။ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မတရားတာကို လုပ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို မရႏိုင္ဘူး။ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ လွပတဲ့ဘ၀ တရားမွ်တမႈ ရိွတဲ့ဘ၀မွသာ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ ရိွတဲ့ဘ၀ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
It is not living that is important but living rightly. (Socrates)
အသက္ရွင္ေနရံုမွ် ေနေနတာဟာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေနတာက အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။🌱
♻️ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက ♻️
🍁 ( မဟာျမိဳင္ေတာရ ) 🍁
▫️▫️ ၏ ▫️▫️
🌻“အလွတရားမွအမွန္တရားသို႔”🌻
စာအုပ္မွ ေရြးထုတ္ကူးယူ ေဖၚျပပါသည္၊၊